Wniebowzięcie!!!

Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.

Jakby zadać pytanie. „Z czym kojarzymy datę 15 sierpnia?” Wielu z nas zapewne odpowiedziałoby, że jest to data bitwy pod Warszawą z 1920 roku. Wielu też udzieliłoby odpowiedzi, że to święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Odpowiedzi jak najbardziej poprawne. Jednak gdyby zadać inne pytanie. Co wiemy o święcie Wniebowzięcia NMP? Skąd pochodzi? Jakie tradycje są z nim związane? Na te pytania pewnie niewielu udzieliłoby poprawnej odpowiedzi. Dlatego zamiast patetycznego pisania o „cudzie nad Wisłą” lub o tym, że jest to dzień wolny i wypada iść do kościoła, krótka notka o tym święcie.

Maryja jako Matka Chrystusa została poczęta bez grzechu pierworodnego, którego skutkiem jest śmierć. Skoro więc Maryja była wolna od zmazy grzechu, była też wolna od śmierci. Kościół Wschodni mówi nie o zgonie Maryi tylko o zaśnięciu, w które zapadła tu na ziemi, a przebudzenie nastąpiło w niebie. To, że Maryja została z duszą i ciałem wzięta do nieba papież Pius XII ogłosił w 1950 roku dogmatem wiary. Wcześniej święto to było nazywane <przejściem do nieba>, które swoją obrzędowością przypominało starochrześcijański zwyczaj świętowania dnia narodzin, kiedy to święci przez swą śmierć rodzili się dla chwały nieba. Pierwsze wzmianki o obchodach wniebowzięcia to Jerozolima V wieku, na całym Wschodzie zostało rozpowszechnione w VI wieku przez cesarza Maurycego. W Rymie zaczęto świętować w VII wieku, a za panowanie Karola Wielkiego rozpowszechniło się na całą chrześcijańską Europę. Było uważane za najważniejsze święto Maryjne.

Najbardziej rozpowszechnionym zwyczajem tego dnia jest święcenie kwiatów, owoców a nawet pierwszych dożynkowych snopów. Ma to być znakiem dziękczynienia Bogu za Jego dobroć i hojność. Przypomina nam to o dobrych uczynkach, z naręczami których człowiek stanie kiedyś przed Obliczem Boga Żywego. Święcenie kwiatów przypomina też historię apostołów, którzy udając się do grobu Maryi nie znaleźli ciała tylko wiązankę polnych kwiatów. Wierzono, że poświęcone w tym dniu naręcza kwiatów, a następnie przyniesione do domu zapewniają opiekę Matki Bożej. Przez starsze pokolenie dzień ten jest nazywany świętem Matki Bożej Zielnej.

W sposób historyczny trudno dziś ustalić czas i miejsce przejścia Maryi do nieba. Tradycja odwołuje się do dwóch miejsc. Pierwsze to Jerozolima, gdzie na miejscu zaśnięcia znajduje się kościół katolicki, a nad grobem znajduje się bazylika, którą opiekuje się kościół prawosławny. Drugie to Efez, a dokładnie dom na Wzgórzu Słowików, który w swoich mistycznych wizjach dokładnie opisała bł. Katarzyna Emmerlich.