Tradycja święcenia pokarmów

Tradycja święcenia pokarmów w Wielką Sobotę sięga VIII wieku, choć na ziemie polskie dotarła dopiero w XIV wieku. Początkowo obrzęd ten wyglądał zupełnie inaczej niż dziś. Święcenie odbywało się głównie w domach i dworkach szlacheckich, a jego zakres był znacznie szerszy – poświęcano wszystko, co miało pojawić się na wielkanocnym stole. W koszach znajdowały się między innymi: szynki, kiełbasy, słonina, całe prosięta, sery, jaja, chleby, ciasta, ryby, miód, wino oraz różnego rodzaju dodatki.

Współczesna forma tego zwyczaju jest skromniejsza, jednak jego duchowy wymiar pozostał niezmienny – nadal stanowi ważny element przygotowania do świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W naszej parafii święcenie pokarmów odbyło się w dwóch turach. Od rana kapłani odwiedzali rodziny, które zgłosiły chęć poświęcenia pokarmów w domach. Natomiast w godzinach popołudniowych – o 14:00, 15:00 oraz 16:00 – wierni gromadzili się w kościele parafialnym, przynosząc pięknie udekorowane koszyki wypełnione tradycyjnymi potrawami.

W każdym z tych pokarmów kryje się głębokie, symboliczne znaczenie:

• Baranek – znak ofiary i męki Chrystusa, który z pokorą przyjął śmierć na krzyżu
• Jajko – symbol nowego życia, zmartwychwstania i nadziei
• Chleb – odniesienie do Chrystusa, który jest pokarmem duchowym dla wierzących
• Sól – ochrona przed zepsuciem duchowym, znak oczyszczenia i nawrócenia
• Pieprz – symbol nieśmiertelności i pełni wiary
• Wędliny – wyraz dostatku, zarówno materialnego, jak i duchowego
• Chrzan – przypomnienie goryczy męki Chrystusa, którą zwyciężył przez zmartwychwstanie
• Babka wielkanocna – symbol doskonałości, do której człowiek powinien dążyć w swoim życiu

Dziękujemy wszystkim parafianom za wspólne przeżywanie tej pięknej tradycji i życzymy, aby Zmartwychwstały Chrystus przyniósł do Waszych domów radość, pokój i nadzieję.