Tradycja święcenia pokarmów w Wielką Sobotę sięga VIII wieku, ale zwyczaj ten dotarł do Polski znacznie później, dopiero w XIV wieku. Początkowo znacznie różniła się od współczesnej. Zwyczaj obchodzony był bowiem w domach i dworkach szlacheckich. Ponieważ poświęcone musiało być wszystko, co miało znaleźć się na świątecznym stole. Święcono szynkę, kiełbasę, słoninę, całe prosięta, sery, jaja, chleb, ciasta, ryby, miód, ale także wino i liczne dodatki. Dziś zwyczaje uległy zmianie. Przede wszystkim liczba święconych potraw nie jest tak duża, a obrzęd został przeniesiony do kościoła.
W naszej parafii, poświęcenie pokarmów odbyło się w dwóch turach. Od rana kapłani jeździli po rodzinach, które zgłosiły chęć poświęcenia pokarmu w domach. W godzinach popołudniowych (14.00; 15.00; 16.00), święcenie pokarmów odbyło się w kościele parafialnym. Koszyki były bogato zaopatrzone w tradycyjne potrawy wielkanocne.
- Baranek – znak ofiary i męki Chrystusa, który śmierć na krzyżu przyjął z pokorą i bez żalu
- Jajko – symbol nowego początku, narodzin i zmartwychwstania
- Chleb – to Chrystus będący chlebem dla chrześcijan
- Sól – chroni człowieka przed duchowym zepsuciem, oznacza nawrócenie i oczyszczenie
- Pieprz – symbol nieśmiertelności, pełni wiary
- Wędliny – to bogactwo i dostatek nie tylko materialny ale również duchowy
- Chrzan – przypomina o pokonaniu męki goryczy przez Chrystusa
- Babka – symbolizuje doskonałość, do której powinien dążyć człowiek, zarówno w życiu duchowym jak i rzeczywistym