Święcenie pokarmów

Wielka Sobota to dzień nadziei, modlitewnego oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa.

Tradycja święcenia pokarmów w Wielką Sobotę sięga VIII wieku, ale zwyczaj ten dotarł do Polski znacznie później, dopiero w XIV wieku. Początkowo znacznie różniła się od współczesnej. Zwyczaj obchodzony był bowiem w domach i dworkach szlacheckich. Ponieważ poświęcone musiało być wszystko, co miało znaleźć się na świątecznym stole. Święcono szynkę, kiełbasę, słoninę, całe prosięta, sery, jaja, chleb, ciasta, ryby, miód, ale także wino i liczne dodatki. Dziś zwyczaje uległy zmianie. Przede wszystkim liczba święconych potraw nie jest tak duża, a obrzęd został przeniesiony do kościoła.

W naszej parafii, poświęcenie pokarmów miało miejsce w godzinach rannych, kiedy to nasi duszpasterze udali się do domów naszych parafian. W godzinach popołudniowych (14.00; 15.00;16.00), święcenie pokarmów odbyło się w kościele parafialnym. Koszyki były bogato zaopatrzone w tradycyjne potrawy wielkanocne.

• Baranek – znak ofiary i męki Chrystusa, który śmierć na krzyżu przyjął z pokorą i bez żalu
• Jajko – symbol nowego początku, narodzin i zmartwychwstania
• Chleb – to Chrystus będący chlebem dla chrześcijan
• Sól – chroni człowieka przed duchowym zepsuciem, oznacza nawrócenie i oczyszczenie
• Pieprz – symbol nieśmiertelności, pełni wiary
• Wędliny – to bogactwo i dostatek nie tylko materialny ale również duchowy
• Chrzan – przypomina o pokonaniu męki goryczy przez Chrystusa
• Babka – symbolizuje doskonałość, do której powinien dążyć człowiek, zarówno w życiu duchowym jak i                                                         rzeczywistym