Wielka Sobota to dzień nadziei, modlitewnego oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa. Tradycyjnie w ten dzień wierni udają się do kościoła, aby poświęcić pokarmy przeznaczone na wielkanocny stół. Obrzędu błogosławieństwa dokonuje kapłan lub diakon, który odmawia modlitwy, błogosławi pokarmy i kropi je wodą święconą.
Błogosławieństwo pokarmów, zwane powszechnie święconką lub święconym, szczyci się znacznie dłuższym rodowodem. Początki tego chrześcijańskiego obrzędu sięgają VIII wieku, w Polsce zaś pierwsze jego praktyki odnotowano w XIV stuleciu. Najpierw święcono tylko pieczonego baranka, a więc chlebową figurkę o postaci baranka. Potem dodawano kolejno ser, masło, ryby, olej, pokarmy mięsne, ciasto i wino. Na końcu święcony kosz został uzupełniony jajkiem i pozostałymi pokarmami, które obecnie weszły do kanonu święconki.
Podstawowe pokarmy w koszyku do święconki:
Baranek – znak ofiary i męki Chrystusa, który śmierć na krzyżu przyjął z pokorą i bez żalu
Jajko – symbol nowego początku, narodzin i zmartwychwstania
Chleb – to Chrystus będący chlebem dla chrześcijan
Sól – chroni człowieka przed duchowym zepsuciem, oznacza nawrócenie i oczyszczenie
Pieprz – symbol nieśmiertelności, pełni wiary
Wędliny – to bogactwo i dostatek nie tylko materialny ale również duchowy
Chrzan – przypomina o pokonaniu męki goryczy przez Chrystusa
Babka – symbolizuje doskonałość, do której powinien dążyć człowiek, zarówno w życiu duchowym jak i rzeczywistym
