Św. Jadwiga – żona i matka

„(…) stan małżeński uważała za dar nieba, żyła w nim bardzo świętobliwie. Księciu była wierna w miłości aż do jego nagłej śmierci i to nie poprzez żar zmysłowej namiętności, lecz poprzez roztropne serdeczne oddanie” – dokument kanonizacyjny.

Pierwszy piątek miesiąca października i pierwsze nabożeństwa różańcowe. Najpierw dzieci, dorośli i na końcu młodzież. W tym roku temat przewodni rozważań różańcowych przygotowanych przez młodych to: „ŚWIĘCI W SWEJ ŚWIĘTOŚCI”. Pierwszym świętym, a w zasadzie świętą, której historię mogliśmy dziś usłyszeć to św. Jadwiga Śląska – patronka naszej parafii. W krótkich rozważaniach poznaliśmy jej życie jako żony i matki.

„Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. Ufa jej serce małżonka, któremu na zyskach nie zbywa. Nie czyni mu ona źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia.” – Prz 31, 10-12

„Wszystko, co Księga Przysłów mówi o niewieście dzielnej, należy odnieść do Księżnej Jadwigi jako żony i matki”. Chce, aby przed oczyma duszy Jego słuchaczy stanął ,,obraz tego piastowskiego domu, tej rodziny, w której święta Jadwiga była małżonką i matką”. „Słowa Księgi Przysłów: Serce małżonka jej ufa – pozwalają przyjąć twierdzenie, że wspólnota małżeńska i rodzinna buduje się na zaufaniu wzajemnym”. JP II