Plon niesiemy, niesiemy plon …

Przede mną leży kęs chleba nań z namaszczeniem spoglądać trzeba. W tym kawałku widać pracę ziemi i życiodajnych słońca promieni. W nim i mozolna, spracowana ręka rolnika z szczodrą się ręką Bożą spotyka. Ileż na mały kęs chleba pracy, błogosławieństwa potrzeba.

Przejeżdżając przez wioski naszej parafii, gminy widzimy jak zmienia się krajobraz, praktycznie z dnia na dzień. Jeszcze kilka tygodni temu pola usłane były pięknymi łanami zbóż, a teraz już jest czarna ziemia. Pola w większości zaorane, przygotowane pod kolejny zasiew. Słychać głosy rolników, którzy martwią się, że urodzaj był nie taki, czy sprzedawać zboże, jaki będzie z tego zysk? Wśród tych rozmów przewija się słowo dożynki z wieloma przymiotnikami – krajowe, wojewódzkie, powiatowe, gminne, parafialne.

W naszej parafii, każda z wiosek miała swoje małe dożynki. W swojej wspólnocie. Dziękczynienie za zbiory zaczęli mieszkańcy Biskupic 12 sierpnia, a zakończyli mieszkańcy Kolonii 5 września. Niektóre wioski dziękowały na Mszy Świętej w kościele, a były i takie, które dziękowały wśród pól, które dały ziarno na nowy chleb. Rolnicy dziękowali za dar zboża, wszelkiego rodzaju płodów, które pozwalają nam żyć stając się pokarmem.

Jednak człowiek w swoim zabieganiu, często zapomina o istocie dziękczynienia. Nasi rolnicy znają istotę czym są dożynki. To oni kultywują tradycje swoich ojców i tradycję duch dziękczynienia za chleb powszedni. Dożynki nie powinny być tylko festynem, ale powinny mieć wyższe wartości, które stają się współmierne dziękczynieniu za tak wspaniały dar – chleb powszedni.

Niech w tym trudnym roku, naznaczonym widmem suszy i nieurodzaju, gdy świat się zatrzymał przez pandemię, szczególnie wymowne niech będą słowa Cypriana Kamila Norwida:

„Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

Dla darów nieba

Tęskno mi Panie….”

Biskupice 12.08.2020