Najcenniejszy dar – czas!

„Człowiek wmówił sobie, że ma za krótkie życie, w związku z czym zwykł się tłumaczyć ustawicznym brakiem czasu. Tylko, powiedzmy, gdyby żył dwa razy dłużej, miałby go więcej? Wątpię. Jeśliby komuś udało się skonstruować zegar, który odmierzałby człowiekowi czas zmarnowany, pusty i czas pełny, poświęcony jakiemuś pożytkowi, choćby własnemu, okazałoby się, że większość życia zmarnował. Więc może i tak życie dane jest nam w nadmiarze.” – napisał Wiesław Myśliwski w książce „Ostatnie rozdanie”.

Czas, prezent, który dostajemy od Boga, to też najlepszy prezent jaki człowiek może podarować drugiemu człowiekowi. Bo ofiarując swój czas drugiemu, ofiarujemy kawałek swojego życia, którego nigdy nie odzyskamy. Czas to swego rodzaju waluta, która każdego dnia zasila nasze konto o kolejne 86 400 sekund. To tylko i wyłącznie od nas zależy ile z tych sekund zainwestujemy, a ile zostanie zmarnowane. Czasu bowiem nie da się zatrzymać i cofnąć, jest najcenniejszą rzeczą na świecie, ale niedocenianą i pomijaną. Wydaje się, ze mamy go pod dostatkiem, a nim się zorientujemy mijają kolejne tygodnie, miesiące, mija rok.

Dziś na Mszy Świętej o godz. 16.00, dziękowaliśmy Bogu za ten właśnie czas, ze te kolejne 8 760 godzin, za dar życia, zdrowie, za wszystko co za Jego przyczyną otrzymaliśmy. Jednocześnie też przepraszaliśmy za wszystko zło jakie było naszym udziałem, oraz prosiliśmy o pomyślność i Boże błogosławieństwo na kolejny 2024 rok.

Nauczmy się doceniać czas. Czy jesteśmy w stanie zaplanować jutrzejszy dzień tak, by każda godzina była wartościowa?