Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła imieniowi Twemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący, Wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować
Jak w dzisiejszych czasach traktujemy naszą Ojczyznę? W lasach gdzie była przelewana krew naszych rodaków walczących za wolność, dziś leżą stosy śmieci. Tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie, zastępują dziś rożne obyczaje z zachodu, powodując że zaczynamy się wstydzić własnych korzeni. Nie mamy czasu wywiesić barw narodowych przed domem, podczas gdy poprzednie pokolenia, za biało-czerwone barwy byli gotowi iść na śmierć. Kiedyś rodzice przekazywali, swym dzieciom wiarę katolicką, nierozerwalnie złączoną z duchem polskości, a dziś modlitwy uczy ksiądz lub siostra na religii, bo rodzice w domu nie mają czasu. Mając tak wspaniałą historię, tak wspaniałą spuściznę po naszych przodkach, nie powinniśmy tego dorobku zmarnować.
Powinniśmy mieć zawsze w pamięci to co stanowi o naszym duchu narodowym, powinniśmy pamiętać o naukach naszych przodków. Jeden z nich mówił: „Podstawą materialną Narodu jest ziemia, przemysł i handel. Kto ziemie, przemysł i handel oddaje w ręce cudzoziemców, ten sprzedaje narodowość swoją, ten zdradza swój Naród”. Powinniśmy być dobrzy jak chleb, który leży na stole, a każdy głodny może po niego sięgnąć i się posilić. Takiej przezorności i dobroci potrzeba nam wszystkim.
Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości,
W całej przeszłości i w całej przyszłości
Jedna już tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka,
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty, jak pierwsze kochanie,
Niezaburzony błędów przypomnieniem,
Niepodkopany nadziei złudzeniem,
Ani zmieniony wypadków strumieniem.
Gdziem rzadko płakał, a nigdy nie zgrzytał,
Te kraje radbym myślami powitał,
Kraje dzieciństwa, – gdzie człowiek po świecie
Biegł jak po łące, a znał tylko kwiecie
Małe i piękne, jadowite rzucił,
Ku pożytecznym oka nie odwrócił,Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny!
Jak świat jest boży, tak on był nasz własny!
Jakże tam wszystko do nas należało,
Jak pomnim wszystko, co nas otaczało:
Od lipy, która koroną wspaniałą
Całej wsi dzieciom użyczała cienia,
Aż do każdego strumienia, kamienia,
Jak każdy kątek ziemi był znajomy
Aż po granicę, po sąsiadów domy!
Nasze świętowanie rozpoczęliśmy o godzinie 11.30 uroczystą Msza Święta w intencji Ojczyzny, której przewodniczył ks. kan. Mirosław Kędzierski. W liturgii wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych, delegacje instytucji i stowarzyszeń z naszej gminy, mieszkańcy oraz przybyli goście.
Na zakończenie Eucharystii odśpiewano „Boże Coś Polskę…”. Następnie uroczystości przeniosły się pod pomnik Obrońców Kłecka, gdzie odśpiewano hymn a poszczególne delegacje złożyły wiązanki kwiatów.
