Katecheza na niedzielę 7. lipca

Miłość fundamentem małżeństwa i rodziny

„Ta zaś miłość, jako uczucie specyficznie ludzkie, kierowane w sposób wolny przez osobę ku osobie, obejmuje dobro całego człowieka i dlatego może obdarzać szczególną godnością możliwość ekspresji ciała i ducha i uszlachetniać je jako elementy i szczególne znaki przyjaźni małżeńskiej”. – Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, nr 49.

W przysiędze małżeńskiej, w prywatnych deklaracjach między narzeczonymi wyznajemy sobie wzajemną miłość. O czym jednak wtedy myślimy? Czy przyrzekamy, że nasze emocje w stosunku do niej/niego się nie zmienią? Co przez te słowa chcę przekazać drugiej osobie?

Miłość to nie tylko emocje, wzloty i upadki. Miłość to akt woli: „Ja chcę Twojego dobra. Zrobię wszystko, abyś był(a) ze mną szczęśliwy(a)”. Motywem naszego działania jest troska o jej/jego dobro, niezależnie od stanu uczuć w danej chwili. Jesteśmy gotowi pomagać sobie wzajemnie w stawaniu się coraz lepszymi.
Miłość oparta na miłości Boga do człowieka sprawia, że człowiek staje się darem dla drugiego człowieka – dla męża/żony, dzieci. „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga” (1J 4,7).
Miłość bezinteresowna, mająca na względzie jedynie dobro drugiego, jest fundamentem rodziny. Aby jednak ten fundament był trwały, niezniszczalny, trzeba
go zakorzenić w Bogu. Prośmy Pana Boga, aby naszą miłość udoskonalał, oczyszczał z egoizmu, szukania własnego dobra.

Zadanie

Przeczytajcie najpierw oddzielnie, potem wspólnie Hymn o miłości (1Kor 13). Napiszcie/powiedzcie, które cechy miłości najbardziej widać u męża/żony, jakie
zaś u dzieci. Podziękujcie sobie wzajemnie za miłość, którą w bezinteresowny sposób każdego dnia sobie okazujecie.