Katecheza na niedzielę 7. kwietnia

Upodobnienie się do Chrystusa w miłości pasterskiej

„Kapłaństwo ma charakter służebny. Urząd, który Pan powierzył pasterzom ludu swego, jest prawdziwą służbą. Kapłaństwo jest całkowicie skierowane ku Chrystusowi i ludziom”. – Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1551

Aby dokładnie zobaczyć, co znaczy upodobnić się do Chrystusa w miłości pasterskiej, warto przyjrzeć się, co czyni Chrystus-Pasterz. W dokumencie poświęconym formacji kapłańskiej, zatytułowanym Pastore dabo vobis (nr 22), czytamy między innymi: „Jezus lituje się nad tłumami, bo były znękane i porzucone, jak owce bez pasterza (por. Mt 9, 35-36); szuka owiec zagubionych i rozproszonych (por. Mt 18, 12-14), a gdy je odnajdzie, cieszy się, zbiera je i broni, zna je i woła każdą po imieniu (por. J 10, 3), prowadzi je do wody i na zielone pastwiska, gdzie mogą odpocząć (por. Ps 23 [22]), przygotowuje dla nich posiłek i karmi je swoim własnym życiem”.

A zatem do kapłanów należy troska o wszystkich powierzonych im wiernych oraz poszukiwanie tych, którzy odeszli już (z różnych powodów) ze wspólnoty Kościoła, którzy patrzą na nią z pewnym dystansem. Troska pasterska to towarzyszenie wiernym w rozwoju duchowym, czyli próba zrozumienia ich potrzeb i wskazywanie możliwości ciągłego pogłębiania więzi z Bogiem. To w końcu sprawowanie sakramentów, z miłością, aby wierni mogli karmić się każdego dnia Chrystusem.

Z kolei w soborowym Dekrecie o posłudze i życiu prezbiterów (nr 6) czytamy: „W budowaniu Kościoła prezbiterzy powinni na wzór Pana odnosić się do wszystkich ze szczególną życzliwością. I nie powinni postępować w stosunku do nich według ludzkich upodobań, lecz zgodnie z wymaganiami nauki i życia chrześcijańskiego (…)”. I dalej w tym samym punkcie zostają wymienione grupy osób, powierzonych w sposób szczególny trosce kapłanów. Są to między innymi: biedni i słabi, młodzież, małżonkowie i rodzice, chorzy i umierający.

Zadanie

Zastanówcie się, w jaki sposób – jako rodzina – możecie wesprzeć kapłanów ze swojej parafii (modlitwą, dobrym słowem, pomocą materialną, drobnymi
pracami…?). Zapytajcie o to kapłana.

Czego ja – jako kapłan – potrzebuję, abym był bliżej Pana Boga i osób, które Pan Bóg stawia na mojej drodze?